ks. Andrzej Skibiński MS

Najbardziej gorliwy czciciel Matki Bożej Saletyńskiej. Przez wiele lat pełnił posługę redaktora Posłańca Matki Boskiej Saletyńskiej, misjonarza ludowego, historyka i archiwisty Zgromadzenia. Dzięki jego staraniom ufundowano figurę Matki Bożej Płączącej i rozwinięto kult w dębowieckim sanktuarium. Urodził się 26 listopada 1894 r. w Laskowo w archidiecezji gnieźnieńskiej, jako syn Andrzeja i Józefy Nowak. Chrzest otrzymał 26 listopada 1894 r. w parafii Wniebowzięcia NMP w Łopienno. W latach 1905-1913 ukończył Gimnazjum im. św. Marii Magdaleny w Poznaniu, uzyskując świadectwo dojrzałości jako najlepszy uczeń. Nowicjat rozpoczął 25 marca 1914 r. u Misjonarzy Matki Bożej z La Salette w Suzie (Włochy). W sierpniu 1914 r. objęty mobilizacją wojskową przerwał nowicjat i walczył na frontach pierwszej wojny światowej w armii niemieckiej. Za udział w walkach na foncie został odznaczony stopniem wojskowym porucznika. Po raz drugi rozpoczął nowicjat 14 września 1916 r. w Dębowcu. Pierwszą profesję zakonną złożył 1 marca 1917 r. w Dębowcu na ręce ks. superiora Salomona Schalbettera, zaś wieczystą 15 sierpnia 1920 r. we Fryburgu na ręce ks. biskupa Franciszka Dantin z Madagaskaru. W latach 1917-1922 odbył studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie we Fryburgu, uzyskując tytuł doktora filozofii. W latach 1925-1926 studiował na Wydziale Teologicznym KUL w Lublinie, otrzymując tytuł licencjusza teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 lipca 1922 r. we Fryburgu z rąk ks. biskupa Jacqueta z Salaminy. Placówki i urzędy: 1922-1923 misjonarz w Dębowcu, 1923-1928 misjonarz i redaktor „Posłańca Matki Boskiej Saletyńskiej w Dębowcu”, 1928-1939 misjonarz ludowy z siedzibą w Dębowcu; przebywał też na leczeniu w szpitalu św. Łazarza w Krakowie oraz w Kościanie, 1939-1941 przebywał w domu rodzinnym w Poznaniu i był kapelanem placówki „ZWZ Poznań”, 1941-1946 misjonarz, profesor tajnego nauczania w Dębowcu oraz kapelan „AK Jasło” z siedzibą w Dębowcu, 1946-1947 pomoc duszpasterska w Kobylance oraz praca w redakcji „Posłańca Matki Boskiej Saletyńskiej”, 1947-1948 wikariusz i katecheta w Lubrzy, 1948-1949 wikariusz i katecheta w Resku oraz kapelan w zakładzie dla dzieci w Świebodzinie, 1949-1952 misjonarz w Dębowcu, 1952-1953 proboszcz, superior i misjonarz w Sobieszewie, 1953-1956 proboszcz, superior i misjonarz w Łętowem, 1956 (V-VI) przebywał na leczeniu w Kowarach. Zmarł 19 lipca 1956 r. w szpitalu w Kowarach. Pochowany 21 lipca na cmentarzu parafialnym w Kowarach. Był osobą wyjątkową. Ekshumowany i pochowany 6 kwietnia 2011 r. na cmentarzu parafialnym w Dębowcu.