ks. August Gauthier MS

Jeden z najwybitniejszych formatorów polskich saletynów. Cieszył się najgłębszym szacunkiem u duchowieństwa w diecezji przemyskiej. Uważany przez wszystkich za dobrego i świętego zakonnika, wywierał głęboki wpływ na dusze wiernych jako dobry spowiednik. Urodził się 2 lutego 1884 r. w Monestier ď Ambel (Francja), jako syn Augustyna i Marii Róży Peytard. Chrzest przyjął 3 lutego 1884 r. w Monestier ďAmbel (Francja). W latach 1895-1900 ukończył Małe Seminarium Misjonarzy Matki Bożej z La Salette w Grenoble i Corps (Francja). Nowicjat rozpoczął 21 czerwca 1900 r. w sanktuarium La Salette. Pierwszą profesję zakonną złożył 21 czerwca 1901 r. w La Salette na ręce ks. Piotra Pajot, zaś wieczystą 25 października 1905 r. w Salmacie na ręce ks. Józefa Pinardy. W latach 1901-1907 odbył studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, ukończone stopniem doktora filozofii i teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 grudnia 1907 r. w Rzymie z rąk ks. Kard. P. Respighi. Placówki i urzędy: 1907-1909 korepetytor kleryków w Rzymie, 1909-1910 profesor Małego Seminarium w Puźnikach, 1910-1911 wikariusz parafii św. Bartłomieja w Dębowcu, 1911-1924 profesor Małego Seminarium w Dębowcu, 1924-1929 mistrz nowicjatu w Dębowcu, 1929-1935 superior i mistrz nowicjatu w Hurku, 1935-1947 superior i kustosz sanktuarium w Dębowcu, 1935-1939 rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Dębowcu, 1939-1946 pod nieobecność ks. prowincjała Michała Kolbucha pełnił obowiązki przełożonego polskiej prowincji, 1945-1950 profesor Liceum w Dębowcu, 1950-1952 prowincjał z siedzibą w Dębowcu, 1952-1954 superior w Krakowie przy ul. Wiślnej 11, 1954-1957 przebywał w Rzymie, 1957-1961 mistrz nowicjatu i spowiednik w Dębowcu. Zmarł 11 czerwca 1961 r. w Dębowcu, pochowany został 14 czerwca 1961 r. na cmentarzu parafialnym w Dębowcu. Ekshumowany 10 grudnia 1965 r. i pochowany w grobowcu saletyńskim na cmentarzu parafialnym w Dębowcu.