ks. Józef Ryma MS

Pierwszy polski misjonarz pracujący na Madagaskarze. Wychowanek pierwszej szkoły saletyńskiej, założonej w 1906 r. w Puźnikach. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1922 r., wyjechał na Madagaskar w roku 1923 i pracował przez 13 lat z wielkim poświęceniem i z apostolską gorliwością w wikariacie Antsirabe. Odwiedzał wioski, posługiwał prostym ludziom, opatrywał ich rany, modlił się z nimi i nauczał. W roku 1935 wrócił do Dębowca, macierzystego domu prowincji, dla poratowania zdrowia. Po ciężkiej chorobie zmarł w klasztorze. W duchowym testamencie, złożonym na ręce ks. prowincjała Michała Kolbucha, powierzył Bogu swoje życie w intencji nawrócenia całego Madagaskaru. Podczas agonii poprosił ks. prowincjała, aby przekazał „jego ukochanym Malgaszom, że ofiaruje swe życie Bogu za nich”. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Dębowcu. Był to gorliwy i świątobliwy misjonarz, Apostoł Madagaskaru, który ofiarował swój wyjazd na wyspę w intencji powołań saletyńskich. W pamięci starszych księży i braci pozostał do dziś jako wzór saletyna i jako ten, który oddał życie swoje za innych. Urodził się 12 marca 1896 r. w Baryszy (archidiecezja lwowska), jako syn Franciszka i Anastazji Budzianak. W latach 1907-1914 ukończył Małe Seminarium w Puźnikach i w Dębowcu. Nowicjat rozpoczął 19 września 1916 r. w Dębowcu. Pierwszą profesję zakonną złożył 19 września 1917 r. w Dębowcu na ręce ks. superiora Salomona Schalbettera, a wieczystą 17 grudnia 1921 r. we Fryburgu na ręce ks. superiora Emile Plante. W latach 1917-1922 odbył studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie w Innsbrucku i Fryburgu. Świecenia kapłańskie otrzymał 9 lipca 1922 r. we Fryburgu. Placówki i urzędy: 1922-1923 przygotowywał się w Dębowcu i w Rzymie do pracy misyjnej na Madagaskarze, 1923-1924 wikariusz w Antsirabé, 1924 (V-XI) wikariusz w Ambohimasima, 1924-1929 wikariusz w Betafo, 1929-1930 wikariusz w Ambohimasima, 1930-1931 wikariusz w Betafo, 1931 (III-VII) leczył się w Faratsiho, 1931-1932 profesor szkoły katechistów w Betafo, 1932 (V-VIII) leczył się w Faratsiho, 1932-1935 profesor szkoły katechistów w Betafo, 1935-1936 leczył się w Dębowcu. Zmarł 19 stycznia 1936 r. o godz. 12.00 w opinii świętości w klasztorze dębowieckim na skutek długotrwałej gruźlicy połączonej z malarią. Pochowany 21 stycznia na cmentarzu parafialnym w Dębowcu. Ekshumowany 10 grudnia 1965 r. i pochowany w grobowcu saletyńskim na cmentarzu parafialnym w Dębowcu.