Drodzy Współbracia,
Święto Ofiarowania Pańskiego przypomina nam nie tylko o wydarzeniu w świątyni jerozolimskiej (Łk 2, 22-38), lecz także odnosi nas do zapisanych w Księdze Wyjścia (13, 2.12.15) przepisów Prawa, które nakazywały ofiarowanie Bogu wszystkiego, co pierworodne. Dzięki temu Żydzi stale pamiętali, że On ich wybrał, opiekował się nimi, a w tragicznym momencie historii wybawił z niewoli egipskiej. Ofiarowanie pierworodnych było więc znakiem wdzięczności wobec Boga. Kiedy Maryja z Józefem ofiarowują w świątyni pierworodnego Syna Bożego, to w ich osobach cała ludzkość oddaje Bogu dar najcenniejszy. Narodzony w Betlejem Mesjasz jest największym darem Boga dla człowieka, ale człowiek pragnie ofiarować Go Bogu z wdzięczności za Jego miłość i miłosierdzie.
Odczytywany dziś fragment Łukaszowej Ewangelii stawia nam też przed oczami Symeona i Annę, którzy w Dziecięciu rozpoznają oczekiwanego Zbawiciela. Oni nam podpowiadają, że rozpoznać przychodzącego Boga pomaga nie pochodzenie społeczne czy wykształcenie, ale głęboka więź z Nim, szczere pragnienie oddania swego życia Bogu. Symeon i Anna zachęcają nas, byśmy żyjąc w szarej codzienności, w Bogu widzieli źródło wszystkiego co mamy i kim jesteśmy, i potrafili oddawać to Jemu.
162 lata temu, właśnie w święto Ofiarowania Pańskiego, sześciu księży z diecezji Grenoble złożyło pierwsze śluby zakonne na ręce biskupa Jacquesa M. A. Ginoulhiaca. Przez kolejne lata tego samego aktu dokonywało wielu naszych współbraci – a także my sami. W nieraz burzliwej historii naszego zgromadzenia, w zmieniających się realiach świata i Kościoła towarzyszyło nam zawsze to samo pragnienie: chcieliśmy oddać swoje życie na służbę Bogu i ludziom, abyodpowiedzieć na wezwanie Maryi z La Salette, Pojednawczyni grzeszników.
Za rok rozpocznie obrady nasza Kapituła Prowincjalna. Jako Zarząd Prowincjalny jesteśmy przekonani, że powinna stać się kapitułą rozeznawania i odkrywania, w jaki sposób Bóg przychodzi do nas dzisiaj, do czego nas wzywa i co możemy Jemu ofiarować. Chcemy, by przebiegała ona pod hasłem: „Aby odpowiedzieć na wezwanie Maryi z La Salette, Pojednawczyni grzeszników”. Dobrze znamy te słowa: wypowiadaliśmy je, składając profesję zakonną. Wierzymy, że taksformułowany temat pomoże nam owocnie powrócić do źródeł naszego powołania, odkryć na nowo rolę Maryi w naszym życiu oraz zmotywować się do większej gorliwości w służbie Bogu i ludziom.
Drodzy Współbracia, wraz z Zarządem Prowincjalnym życzę Wam, by tegoroczny Dzień Życia Konsekrowanego przyniósł Wam wiele radości, pokoju i głębokiego przekonania, że wypełniając powołanie zakonne, nie jesteśmy sami, bo idzie z nami Władca, Zbawiciel i Światłość. Pamiętamy o Was wszystkich w modlitwie i prosimy zarazem o Waszą modlitwę za nas i za przyszłoroczną Kapitułę Prowincjalną.
