ks. Alojzy Połom MS

Urodził się 1 sierpnia 1898 r. w Górnych Malikach na Pomorzu, jako syn Adama i Marty Góreckiej. W latach 1912-1920 ukończył Małe Seminarium w Dębowcu. W czasie pierwszej wojny światowej w 1917 r. został zmobilizowany do armii niemieckiej i walczył w Dalmacji (Chorwacja). Tam zachorował na ciężką grypę, zwaną influencją i pociągiem sanitarnym został przewieziony do szpitala w Raciborzu. Po zakończeniu wojny powrócił do Dębowca, aby kontynuować naukę. Nowicjat rozpoczął 8 września 1920 r. u Misjonarzy Matki Bożej z La Salette w Suzie pod okiem mistrza ks. Ludwika Beaup i socjusza ks. Jana Zimmermanna. Pierwszą profesję zakonną złożył 8 września 1921 r. w Suzie na ręce ks. Auguste Blache, zaś wieczystą 17 kwietnia 1927 r. w Rzymie. W latach 1921-1924 odbył studia filozoficzne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, ukończone stopniem doktora filozofii. W 1924 r. celem podreperowania zdrowia wrócił do Polski i w roku szkolnym 1924/1925 pełnił w Dębowcu funkcję prefekta Małego Seminarium. W latach 1925-1929 odbył studia teologiczne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, ukończone stopniem doktora teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 8 czerwca 1928 r. w Rzymie z rąk ks. kard. Bazylego Pompili. Placówki i urzędy: 1929-1935 profesor w Małym Seminarium i WSD w Dębowcu, 1930-1933 rektor WSD w Dębowcu, 1933-1934 wikariusz w Cieklinie, 1935-1936 superior i mistrz nowicjatu w Hurku. W lipcu 1936 r. w czasie pobytu u rodziny w Chełmży stan jego zdrowia gwałtownie się pogorszył. W związku z dolegliwościami tarczycy, cukrzycą oraz żółtaczką został poddany specjalistycznemu leczeniu w klinice w Poznaniu. Zmarł 15 października 1936 r. w Chełmży na Pomorzu. Pochowany 17 października na cmentarzu parafialnym w Chełmży przy grobach rodziców.