Ocalić od zapomnienia

ks. Mieczysław Jacek MS

Urodził się 1 grudnia 1909 r. w Krzemienicy k. Łańcuta, jako syn Jakuba i Marii Matek. W latach 1922-1930 ukończył
gimnazjum klasyczne w Mielcu, uzyskując świadectwo dojrzałości. Nowicjat rozpoczął 1 lipca 1932 r. w Hurku. Pierwszą profesję zakonną złożył 2 lipca 1933 r. w Hurku na ręce ks. mistrza Augusta Gauthier, a wieczystą 24 listopada 1935 r. w Dębowcu również na ręce ks. superiora Augusta Gauthier. W latach 1930-1936 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie (1930-1932) oraz w Wyższym Seminarium Duchownym w Dębowcu. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1936 r. w Przemyślu z rąk ks. biskupa Franciszka Bardy. W latach 1936-1937 pomagał w pracy duszpasterskiej w Rzeszowie, 1937-1939 pracował w Rzeszowie i przebywał na leczeniu nerek w Krakowie oraz w Zakopanem. We wrześniu 1939 r. ks. Mieczysław Jacek z obawy przed Niemcami uciekł z domu zakonnego w Rzeszowie i udał się z uciekinierami na Wschód. Pod koniec września przybył na Zniesienie do Lwowa i tam pomagał w pracy duszpasterskiej ks. Stanisławowi Sowie. Był chory na gruźlicę kości. Gdy choroba coraz bardziej się rozwijała udał się do szpitala Sióstr Szarytek we Lwowie, gdzie miał troskliwą opiekę. Zmarł 26 grudnia 1939 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym na Zniesieniu we Lwowie. Zimą w roku 1941 jego, ciotka pani Kardasiowa z Krakowa, postarała się o ekshumację, przewożąc ciało na cmentarz Rakowicki w Krakowie.