Święta Faustyna była mocno przekonana, że szatani są upadłymi aniołami i dlatego nazywa ich „mocami anielskimi”. Pomiędzy aniołami i szatanami nie ma zgody, wręcz przeciwnie – rozgrywa się walka o człowieka. Zarówno duchy dobre – aniołowie, jak i duchy złe – szatani dysponują ogromną mocą. Faustyna maluje obraz pełen ekspresji; jasność nie równa się ciemności; aniołowie różnią się diametralnie od szatanów, bowiem aniołowie to moce dobra, szatani zaś to moce zła.
Już starożytni autorzy, filozofowie i teologowie, dostrzegali problem zła i poszukiwali jego początków i istoty. Poprzez wieki nauczania Kościoła, w oparciu o tekst objawiony, otrzymujemy wciąż odpowiedź na tę ważną i niełatwą kwestię. Z tekstów Dzienniczka można stosunkowo łatwo wywnioskować, że zło nie jest substancjalne, stworzone, lecz wynika ono z wolnej woli czyniącego. Zło nie jest rzeczywistością naturalną, lecz przeciw naturze, bowiem wszystko, co Bóg stworzył było dobre, o czym czytamy już na pierwszych stronach Pisma Świętego. Zło jest wynikiem złej woli części aniołów, którzy sprzeciwili się Bogu. Następnym etapem było oszukanie przez upadłego anioła człowieka, aby i ten wypowiedział posłuszeństwo Bogu.
Św. Faustyna omawia przejawy działania w życiu ludzi duchów nieprawości oraz sposób ich działania, strategię i wszelkiego rodzaju sztuczki, aby odwrócić człowieka od Boga. Opisuje również złe duchy, próbując ustalić ich wzajemne zależności i odpowiedzialność za różnego rodzaju misje, które mają wykonywać. Należy pamiętać, że nauka Siostry Faustyny oparta jest na jej prywatnym objawieniu zatwierdzonym przez Magisterium Kościoła. W odczytywaniu tekstów Dzienniczka św. Faustyny trzeba uwzględniać kontekst jej osobistego odniesienia do Boga. Otrzymała ona przekaz Bożych tajemnic, które wyraziła na miarę swoich możliwości. Dla świętej Siostry widzenie, spotykanie się z szatanami, było zjawiskiem całkowicie naturalnym, doświadczeniem dnia codziennego, zwykłym zmaganiem z duchami nieprawości.
Święta Faustyna była mocno przekonana, że szatani są upadłymi aniołami i dlatego nazywa ich „mocami anielskimi” (D. 1135). Pomiędzy aniołami i szatanami nie ma zgody, wręcz przeciwnie rozgrywa się walka o człowieka. Pisze: „W pewnej chwili, w czasie Wielkiego Postu, ujrzałam nad naszą kaplicą i domem wielką jasność i wielką ciemność. Widziałam walkę tych dwóch potęg…” (D. 307). Zarówno duchy dobre – aniołowie, jak i duchy złe – szatani, dysponują ogromną mocą. Faustyna wyraźnie mówi o ich potędze. Maluje ona obraz pełen ekspresji; jasność nie równa się ciemności; aniołowie różnią się diametralnie od szatanów, bowiem aniołowie to moce dobra, szatani zaś to moce zła.
Czytaj dalej: ks. Józef Pochwat MS, Wróg Miłosierdzia. Spotkania i walka św. Siostry Faustyny z szatanem, Kraków 2014.
Wróg Miłosierdzia. Spotkania i walka św. Siostry Faustyny z szatanem
ks. Józef Pochwat MS, Kraków 2014
Wydawnictwo AA, wydawnictwo@aa.com.pl
